Қуралұлы А. Қазақ дәстүрлі медениетінің энциклопедиялық сөздігі.— Алматы: «Сездік-Словарь» . 2007.
қара үй — 1 (Түрікм., Небид.) қара шаңырақ 2 (Түрікм.: Ашх., Таш., Тедж., Байр.; Шымк.: Түркіс., Шәу.; Қарақ.; Қ орда: Сыр., Шиелі; Қост., Жанг.) киіз үй. Бұрын үнемі қ а р а ү й д е отырушы едік, қазір көріп отырсың, балам, осындай төрт бөлмелі тамда… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қара — азық. Астық д.м. Соғыс зардабын елдің дендеп түсіне бастағаны да биыл жаз: қант шай, қ а р а а з ы қ т ы ң көзі кеміді (Ә.Сарай, Атырау, 310). Қара ала қаз. Қаздың қара ала түсті бір түрі. Көл бетін жапқан қ а р а а л а қ а з бен қасқалдақ,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қыраң — 1 (Гур., Есб.) шөптің түрі. Қ ы р а ңд ы мал сүйіп жейді (Гур., Есб.). Жол басына бір ақ үйді тік те, қ ы р а ң ы н а қойыңды өргіз де, шалқаңнан түсіп, шаңыраққа түкіріп жата бер (Ә. Кекіл., Үркер, 76) 2 (Алм., Шел.) алғыр, қыран. Қара чолағым қ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
арағырақ — (Гур., Маңғ.; Қарақ.) әрегірек … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ыраң — 1 1. Қ орда., Арал; Сем., Аяг.; Жамб., Мер.) көктемнің басында шығатын дәнсіз, бойы аласа, жіңішке сабақты құм шөбі, құмдық бетеге. Ы р а ң д ы жеген қой семіреді Қ орда., Арал). – Онда бозқараған да, қалың шығатын ы р а ң да болатын, – деп,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
зағара — 1. (Жамб., Жуа.) қол диірменге тартылған жүгері ұны. Сол жылдары з а ғ ар а д а н нан да жабатынбыз, басқа да сұйық тамақ жасайтынбыз (Жамб., Жуа.). 2. (Алм.: Жам., Еңб қаз.; Қарақ.) жүгері ұнынан пісірілген нан. Педучилищеге жүрердің алдында… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
үлкен шаңырақ — Бір әкеден тараған жігіттердің әкесінің үйі. Үлкен үйде кенже ұлы қалады. Отаулар үлкен үйді сыйлап, оларға арнаулы сыбаға әкеліп тұрады. Үлкен үйде қалған кенже баланың жолы үлкен болады. Ата аналарынан кейін де ол үй дәстүр бойынша үлкен үй,… … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
нақыра — (Қарақ.) үлкен, ұзын сырнай. Н а қ ы р а тартқызып 30 күн ойын, 40 күн тойын жасады (Қарақ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ақыра — (Қарақ.) жаптың екі жағындағы үйінді топырақ … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
дағара — 1 (Жамб., Св.; Қост., Об.; Қар., Қарқ.; Алм., Жам.; Шымк., Мақт.; Қарақ.) темірден, мыстан жасалған үлкен ыдыс, шара, леген, шылапшын. Мына кісілер қол жусын, д а ғ а р а н ы әкел (Шымк., Мақт.). Үлкен ыдыстың бәрін д а ғ а р а деп айта береміз,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
